HERSENMUTOR Poem by Tonnus Oosterhoff

Hoe word je van de taak van zeggen hoe het is?
Niet blij. Niet blij met de schuchtere rede allenig.


(Bedenk dan:)
Zei de schrijdende zaadhandel hoe het was?
Nee; maar je onthield het dakbaar.
(Hersenmutor maakt spelen van spellen.)


Het was opeens feest in het hoofd van Truffaut met nog een jaar te
leven: rimpeldoos pimpeldoos rimpelloos pimpelmees.
Vrijdom van gebrek en meningsuiting.
Ik sleep het me voor
Met de mutor de reclame in. De handige reclamejongens hebben er
allemaal een tegenwoordig.


Ik lach te
(Onthoud dit maar. Jam dit maar. Roffel dit maar.
Ook een matige Truffaut is een goede.)


Het is zo geplekt, poëzie. Waar moet ik mijn slepende handtekening
plaatsen? Voor een gedicht moet je eigenlijk met zijn vijven zijn.
(Anders snap je het niet? Bedoel je dat?)


In de reclame is Pierre Kemp
(Waar ik mijn neus wend ruikt ze
Nu weet ik het: ik word bakker!,
heb ik dat goed onthouden? Niet zien, niet zeggen hoe.
De speelgrage-mutor bedienen.)


O jongens, zeg je prevelementjes,
de geschiedenisleraar komt binnen.
Op de mutor is slecht nieuws voor doven en horenden.
'Er is een schuchtere rede die wij afschaffen.'
De realiteit sloopt de mogelijkheden.


Met de strekking naar de speelvelden;
welk gevoel roept het produkt op?
Ouwe Truffoto heeft de mutorreclamebron geslagen,
Kemp rimpelt water uit de rotsen. Vrijheid van uiting.


Nu de voorlopige naam van de eeuwige organisatie nog even.