De Veldmuis Poem by Sylvia Frances Chan

Waar de eikel naar beneden valt,
waar de essenboom zijn bes werpt,
met je vacht zo zacht en bruin,
met je oog zo rond en vrolijk,
nauwelijks het lange gras verplaatsen,

veldmuis, ik kan je zien passeren.
klein ding, in welk donker hol,
lig je de hele winter te slapen?

totdat er weer warm weer komt
dan zie ik je weer piepen
rondom de hoge boomwortels,
knabbelen aan hun afgevallen vruchten.

veldmuis, veldmuis, ga niet,
waar de boer zijn schat opstapelt,

vind de noot die eronder valt,
eet de eikel naar believen,

maar je mag het graan niet stelen
hij heeft zoveel pijn gehad.

maak je gat waar mossen ontspringen,
onder de schaduw van de hoge eik,
mooi, rustig, ongevaarlijk ding,

speel over de zonnige weide.
blijf uit de buurt van maïs en huis,
niemand zal je kwaad doen, kleine muis.

Cecil Frances Alexander dinsdag 17 december 2013
Sylvia Frances Chan translated this cute cozy poem into
Dutch Friday 7 May 2021