Ενθαδε Κείται Όνειρο Νεκρό Poem by Tzoutzi Dimitra Mantzourani

Ενθάδε κείται, όνειρο νεκρό.
Απαλά περάστε από δίπλα του,
Από την άλλη μεριά, το βλέμμα σας στρέψτε,
Μήτε να γυρέψετε να μάθετε για ‘κείνο που πεθαίνει.
Αβάσταχτο φορτίο Ζωής, για την ζωή.
Μην περπατήσετε θρηνώντας, αλλά για μιά στιγμή,
τα βήμα σας αφήστε να βραδύνει.
Και από έλεος, δεν είναι ανάγκη νά'στε γλυκείς και Σοφοί
Με λόγια ελπίδας και Ανοιξης και απαλών ουρανών…
Ενα πεθαμένο όνειρο βρίσκεται μπροστά σας.
Κι' αυτό, όλοι όσοι θρηνούν, το ξέρουν.
Κάθε φορά που ενα πέταλο πέφτει απ' το δέντρο,
Ακόμα και αν, άσπρο και φρέσκο είναι ακόμα,
Και περήφανα την αναπαραγωγή του περιμένει,
Η ομορφιά του μπουμπουκιού, ποτέ να ξαναγίνει, δεν Μπορεί.
Γι'αυτό και η Ομορφιά, ευλαβικά, να σκύψει το κεφάλι Πρέπει.
Γιατί, έδώ, ενα όνειρο μόλις συνάντησε τους Πεθαμένους.