Wéér De Weg Kwijt Poem by Sylvia Frances Chan

Zoals gewoonlijk, zoals de rest van het publiek hier,
hij is de weg weer zo dichtbij kwijt

wie draagt ​​de verantwoordelijkheid?
volgens mij, niet ik zoals je kunt zien
en dit is geen publiciteit

maar een duidelijke conclusie
van zijn nachtelijke wandelingen
en avondklokken-fusie

hij is verdwaald in het prachtige bos
hij is gearriveerd in sprookjesachtige klanken
maar hij mist de echte feeën

misschien in de nabijgelegen zuivelfabrieken?
Dan moet hij eruit
aangezien zuivelfabrieken geen feeën hebben

maar hoe komt hij uit dit prachtige bos?
Zoals gewoonlijk is hij hier weer de weg kwijt
hij volgt de sprookjes-klanken
Sorry?
Er is hier helemaal geen publiek, alléén fantasie
en vooral: geen
sprookjes-klanken
Bespaar me,
wat een grote fantasie
hij ligt gewoon in zijn eigen bed