Vannacht Poem by Ceyhun Mahi

Zie daar de dichter met een harp vannacht,
De mooie muze, dansend om hem heen,
Met bloemen in d'r haar - kijk hoe ze lacht,
Maar toch, helaas, voelt hij zich daar alleen.

Soms lopen mensen langs vanuit de stad,
Worden gehypnotiseerd door zijn klanken,
Schrijven het snel op, op een zilverblad,
En willen hem in manestralen bedanken.

Zoveel bewonderaars, voor 't oog zo fijn,
(Geprezen worden is een heel goed teken) ,
Maar wilt haar aandacht in de maneschijn;
Hij wilt alleen de geliefde aanspreken.

Maar wie de geliefde is, weet ik niet,
Misschien een droombeeld? een hoop in verdriet?