Φωτεινό Μονοπατι Poem by Evi Prinou

Ζούσα κάποτε στον Οικο σου
Φύση με ιερά ποταμια, βελανιδιές κ δράκους,
Ρουμπίνια, αχάτη κ λιβάνι
Έγινα όμως δάκρυ του θεού
Έπεσα
Πήρα του Οικο μου μαζί Μου
Στο χερι, στην καρδιά μου
Φύλαξα μέσα μου την Μαργαριταρένια ομορφιά
Άγγελοι με κυ
Ήλιοι φωτεινοί
Μου έδωσαν Σπαθί να πολέμω
Λυχνάρι να με φωτίζει
Την Ράβδο του να με στηρίζει
Με τη μάνα Γη, Εσένα να ενώσω
Ριζωνω εμένα σε νέα σχήματα
Φυλακη
Μέσα μου να ζήσω, η Φλόγα σου να με φωτίζει
Στην καμαρουλα τη βασιλική
Σωμα χωματενιο πρεπει να σ αγαπησω
Να θυμηθω οτι είσαι Ιερό
Μήτρα που ομορφυνε η Περσεφόνη
Μήτρα, η Γαία σε στερέωσε
Μήτρα, η Δήμητρα σε τράβηξε
Εκπνοη