Bart Meuleman

your flesh is ageing, how can I go on with you?
excrement is what you are, completely. it's quite costly.
but look, look at your hands, you're not bleeding anymore, while you were
once a pond.
...

complaints fail to reach me
because I constantly need to squirt on the centrepiece,
on the centrepiece, need to squirt,
...

lie quiet when I stick a finger in your mouth.
otherwise your body will get tainted.
this is a time of difficult tests, you know, only after my raging letter
chemistry wanted to leave its principles behind.
...

appliances have never been my strong point, I've always believed in
manual exchange of loss and pleasure, hate and sorrow, thought and death.
your life really brings a breath of fresh air.
...

gas music inaudible in the kitchen.
you're there, more silent even
than the little bell-jar.
...

take a man like this one.
always prepared, for example, to help.
well regulated by his
urges.
...

what is started with the heart is easily released
with the heart, this need not cause despair.
in general, one has the freedom of most of one's organs,
except a hand when she's asleep and the exhausted rod.
...

where was the aid?
for hours we waited by the cogwheel.
wires snapped loose one by one, the belly
wasn't going to make it.
...

your flesh is ageing, how can I go on with you?
excrement is what you are, completely. it's quite costly.
but look, look at your hands, you're not bleeding anymore, while you were
once a pond.
...

je vel wordt oud, hoe moet ik met je doorgaan?
ontlasting ben je, met huid en haar. het jaagt me op kosten.
maar kijk dan, kijk naar je handen, je bloedt niet meer, terwijl je ooit
een vijver was.
je moet me ook laten, ‘k heb koppijn - die eeuwige verlichting gelijk welk
onmenselijk uur van de dag.
je gaat me echt laten. als ik nu zeg verdwijnt de omgeving, heel zachtjes,
dan je beeltenis. nog een druk op de vlezige schakelaar.
...

muziek van gas onhoorbaar in de keuken.
je bent er, geruislozer nog
dan de kleine stolp.
zelf zit ik in een moeilijke thuiskomst.
liever stond ik bij een vijver, de blik gericht op
een spiegel zo donker,
zo vrolijk stinkend
dat ik nu onbedaarlijk hard ga lachen.
alles is zo onmiddellijk anders.
ook het niets, dat mij zo makkelijk naar je reling lokt.
...

neem een man als deze.
altijd bereid tot bijvoorbeeld hulp.
goed gecontroleerd door zijn
driften.
maak hem klaar voor een leven met ons,
deel in zijn vreugde.
laaf hem met uw tijdelijk water, doe zachtjes hem ook
grommen.
als de maan knalt: een startschot.
als de kern dooft: de eindmeet.
daartussen, niets dan duisterende liefde.
...

wat met het hart wordt aangegaan is met het hart
zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn.
over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen,
tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede.
maar het ware verdriet zit weer elders. loop er met een wijde boog omheen.
verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend, voor je tussen de pylonen
gezocht wordt, maanden later,
en je denkt dat je eruit bent.
...

waar bleef de bijstand?
uren wachtten we nabij het tandrad.
draden schoten een na een los, de buik ging het
niet meer redden.
wat er was - een beetje meevoelen - drupte als een
likeurtje naar binnen.
nee, lieverd, we kwamen er niet.
ook de tijd, het geld,
alles bijeen geschraapt en gelegd in je gebroken armen.
zo moest het zijn.
zo liep het af.
laat voor eens en altijd dit een les voor je wezen.
...